Subscription to be cool - toneel

Het toneel gaat over een jongen Archie die zich online voordoet als een heel populaire jongen met een geweldig leven, maar die in het echt eigenlijk helemaal niet zo gelukkig is met zichzelf. Brynn, een jonge entrepreneur met haar robot Colton, grijpt haar kans. Ze wijst hem op het feit dat hij geen goede band heeft met zijn ouders en vrienden en vraagt hem of hij geïnteresseerd is in een abonnement in cool zijn. Archie gaat ermee akkoord, zonder dat hij beseft dat hij hiermee toestemming geeft om zijn leven te laten overnemen door Colton. Hoewel alles even heel rooskleurig lijkt, beseft Archie al snel dat hij zijn oude leven terug wil.

Een van mijn stagementoren stelde me een tijdje geleden voor of ik mee de derdes, vierdes en zesdes wilde begeleiden naar een Engelstalig toneel. Dit leek me wel een toffe activiteit, dus mijn aanvraag om mee te gaan werd ingediend en goedgekeurd (zie foto beneden). Er kon me niets verteld worden over het toneel, alleen dat mijn stageschool al enkele voorstellingen doorheen de jaren heeft bijgewoond.

Zoals ik hierboven al even heb samengevat, ging dit toneel dus over sociale media en het feit dat mensen zich vaak 'beter' voordoen dan hun leven er in werkelijkheid uitziet. Archie presenteerde zichzelf op sociale media als een jongen met een druk leven en vrienden die hem aanbeden, maar in werkelijkheid ging het er niet zo aan toe: hij had regelmatig botsingen met zijn ouders en zijn vrienden ergerden zich duidelijk aan hem. En hij kon ook maar niet scoren bij dat ene meisje dat hij leuk vond.

Wanneer hij dan wordt overgehaald om een abonnement in cool zijn af te sluiten, lijkt het plots alsof alles zoveel beter loopt. Zijn ouders zijn trots op hem, zijn vrienden zijn dol op hem en hij gaat op date met een meisje. Het probleem is echter dat Archie dit zelf niet meemaakt, maar Colton (de robot) die zijn leven heeft overgenomen. Wanneer Colton echter het meisje probeert te kussen, lijkt er een kortsluiting op te treden. Zowel Archie als Colton willen het abonnement verbreken en alles wordt weer zoals het was.

Er waren in totaal drie personages: Archie, Brynn en Colton. Brynn en Colton namen ook regelmatig andere rollen op zich (bijvoorbeeld de ouders en vrienden van Archie), wat ze probeerden duidelijk te maken door hun outfits een klein beetje te veranderen. Ik weet niet of dit voor de leerlingen altijd even duidelijk was, want soms moest ik ook al eens goed kijken voordat ik doorhad dat er iets werd veranderd. Ik vond wel dat de personages heel goed uitgewerkt waren: Brynn was een beetje sluw en had een plan opgesteld, Archie was vrij naïef en best wanhopig om cool gevonden te worden door zijn vrienden. Colton vond ik nog het meest indrukwekkend: hij speelde heel realistisch zijn rol als robot. Zijn bewegingen waren dan ook echt 'spot on'. Zelfs de leerlingen hadden meteen door dat hij een robot moest voorstellen, ook al begrepen ze de taal niet altijd. Hun set was ook heel simplistisch: het bestond uit een zwart doek, enkele stoelen en een speaker verstopt achter het gordijn om voor sound effects en muziek te zorgen. Heel simplistisch dus, maar het werkte best goed.

Ik vind dat het toneel een hele mooie boodschap wil tonen aan de leerlingen: je hoeft je niet 'beter' voor te doen op sociale media (want veel dat je online ziet, is een leugen) en daarbij ben je goed genoeg zoals je bent. Jammer genoeg hebben heel veel leerlingen deze boodschap niet begrepen. De acteurs waren naar mijn mening wel goed verstaanbaar, maar ze hadden wel een vrij sterk Brits accent. Ik denk dat dit het voor sommige leerlingen moeilijk maakte om alles te volgen. Een van mijn stageklassen zei zelfs vlakaf dat ze niet wisten waar het toneel over ging. Ik vind dit persoonlijk een gemiste kans, want ik kreeg ook het gevoel dat er vooraf niet werd besproken waarover het toneel zou gaan. Volgens mij wisten zelfs de leerkrachten dit niet.

De leerlingen vonden het toneel wel heel erg grappig, wat ik snap aangezien de acteurs op een heel overdreven manier in hun rollen kropen (Een voorbeeldje: toen Archie blij was, uitte hij dit niet met een enthousiaste 'yes!' maar eerder met een uitgeschreeuwde 'YESSSSSSS' waarbij hij ook nog stond te daveren en te stuiteren). Volgens mij zorgde dit, in combinatie met het niet kunnen volgen van het verhaal, er ook voor dat ze de voorstelling zo grappig vonden. Ik merkte namelijk dat de leerlingen die wel mee waren met het verhaal vaak wat ongemakkelijk lachten. Zelf was ik ook niet zo'n fan van de acteerprestaties, maar het wekte wel inleving op bij de leerlingen. Mogelijks was dit de bedoeling, want er werden ook regelmatig leerlingen uit het stoel getrokken, mee het toneel op.

Er werd wel gevraagd of er leerlingen zich kandidaat wilden stellen, maar wanneer ze niet genoeg kandidaten hadden, kwamen de acteurs zelf enkele leerlingen aanduiden. De rollen die de leerlingen kregen varieerden best wat: het ene groepje kreeg een kaartje met een zin of twee op die de leerlingen moesten voorlezen, terwijl een ander groepje mee moesten dansen op 'Shake it off' van Taylor Swift. Mijn favoriete moment was een leerling die zich moest voordoen als ober en aan het lijntje werd gehouden. Ze hadden hem eerst verteld dat hij aan de personages die op restaurant waren moest vragen 'of ze iets wilden drinken'. Daarna werd hij teruggestuurd om te vragen of ze ijs in hun drankje wilden. Daarna werd hij teruggestuurd om te vragen of ze een rietje in hun drankje wilden. En dan moest hij vragen of ze een papieren parapluutje bij hun drankje wilden... Op den duur was de leerling het spelletje wel zat, maar zijn medeleerlingen vonden het een hilarisch moment.

Ik weet niet of de leraren achteraf een bespreking over het toneel met de leerlingen hebben gehouden (en dan zou ik ook niet goed weten bij welk vak ze dit zouden doen), maar zelf zie ik verschillende kansen om hiermee aan de slag te gaan. Allereerst zou ik proberen de leerlingen op voorhand te informeren, al zeker de klasjes die zwakker zijn in Engels. Er kan hierbij gesproken worden over het thema en de verwachtingen van leerlingen kunnen besproken worden. Achteraf zou ik zeker en vast aftoetsen of de leerlingen erin geslaagd waren om de boodschap uit het toneel te halen. Dit toneel zou ook een mooie instap zijn om het thema 'mediawijsheid' te introduceren, want ik merk wel dat veel leerlingen hier nood aan hebben.

Maar je zou ook de bouwstenen van het toneel met de leerlingen kunnen bespreken: Was het voor iedereen duidelijk welke personages uitgebeeld werden? Wat vond je van de personages? Wat vond je van het decor? Wat vonden jullie van het betrekken van leerlingen; waarom zouden ze dit doen? Daarbij zou ik ook een woordenlijst opstellen (tijdens de les Engels) met moeilijke woorden voor de leerlingen om eventueel in te oefenen. Ik heb namelijk les gegeven over woordenschat met thema 'sociale media' dus dit had eigenlijk perfect binnen mijn lessen kunnen passen.

Kort gezegd: ik zag in dit toneel veel mogelijkheden om het verhaal te koppelen aan de leerstof.