Beoordeling: ★★★★½
De grofgebekte komiek Alex Agnew keert na de coronapandemie terug naar het podium met zijn nieuwste show ‘Wake me up when it’s over’. Tijdens dit optreden toont hij aan Vlaanderen en Nederland hoe het voor hem was om twee jaar lang opgesloten te zitten in zijn eigen hoofd. Om het in zijn eigen woorden te zeggen: “Kermis in de hel in mijn eigen hoofd”. Het was een ware strijd om tickets te scoren voor deze vrijwel uitverkochte show, maar was zijn optreden deze heisa wel waard?
“De verkeerde mensen zijn doodgegaan tijdens de eerste golf van de coronapandemie.” Zo kwam Alex Agnew met de deur in huis gevallen. Een gewaagde opening, maar wel het soort humor dat we van hem gewend zijn. Naar zijn mening konden mensen op elektrische steps, mensen op speedpedelecs en mensen die de meest banale meningen eindigen met “toch?” beter gestorven zijn. Het zijn grove stellingen, maar zelf vond hij er het volgende van: “Dood, kapot, weg!”
Maar ergens zijn sommige van zijn meningen ook wel herkenbaar, bijvoorbeeld wanneer hij vertelde over hoe het voor hem was om twee jaar lang amper tot niet buiten te komen. Al had hij het tijdens deze show ook over hele ludieke onderwerpen, zoals voorspel, seks en zijn hondje Sherlock dat hij –met tegenzin, maar na aandringen van zijn vrouw en dochter- tijdens de pandemie in huis had gehaald. Hij danste hierbij ook op de lijn tussen realiteit en fictie. Hoewel hij beweerde waargebeurde verhalen te vertellen, gaf hij ook toe dat sommige verhalen aangedikt werden met spinsels van zijn fantasie.
Agnew waagde zich opnieuw tot het genderdebat, iets waar hij bij zijn vorige show “Be careful what you wish for” kritiek voor kreeg. Hij is duidelijk aan de slag gegaan met deze commentaar, want hij pakte het onderwerp dit keer wat voorzichtiger aan. Hij maakte het duidelijk dat hij akkoord gaat dat we meer inclusief moeten zijn rond genders, maar hij durfde ook kritisch te zijn: hoe kunnen we nu “hokjesvrij” denken wanneer er een lijst bestaat met 300 verschillende genders? Tijdens deze passage gebruikte hij minder humor, waardoor hij ook respectvoller overkwam, al vuurde hij wel enkele rake grappen het publiek in die aanzetten tot nadenken. Hij verwoordde dan ook de gedachten die vele mensen vast en zeker eens gehad hebben maar deze niet durven uitspreken.
Alex Agnew was duidelijk heel blij dat hij weer het huis uit kon en opnieuw de planken kon betreden. Hij ontving het applaus hartelijk in ontvangst en bedankte meermaals zijn publiek. Hij gaf dan ook aan dat hij optreden en het publiek sterk heeft gemist, want hij geniet wel van de aandacht. Toch staat hij heel nuchter op het podium: “Ik heb de microfoon, maar ik heb niet de macht. Ik heb gewoon de ballen, ook al hangen ze intussen al een pak lager.”
Deze show heeft mijn spieren goed op de proef gesteld en ook mijn kaken deden pijn van het lachen. Alex Agnew bewees tijdens zijn show dat zien lachen ook effectief doet lachen. Hij genoot overduidelijk van zijn eigen optreden en moest zichzelf af en toe even herpakken omdat hij zelf in een deuk lag. Zelfs dit zorgde voor hartelijk gelach van het publiek. Ik begrijp nu maar al te goed waarom deze show blijft uitverkopen!
Voor de geïnteresseerden: goed nieuws! Ik heb een video gevonden waarin Agnew enkele delen van deze show uitprobeert. Deze link brengt je ernaartoe.
Zoals je ziet was deze zaal helemaal gevuld! Maar liefst tweeduizend tickets werden verkocht. Deze foto werd genomen voor de show, want het was niet toegelaten beeldmateriaal van het optreden te maken.
Opmerkingen