Ouders slaken noodkreet omdat 700 kinderen geen plek vinden in buitengewoon onderwijs

Volledige titel: Ouders slaken noodkreet omdat 700 kinderen geen plek vinden in buitengewoon onderwijs in Antwerpen: "Wij zijn onzichtbaar"

700 kinderen hebben volgend jaar geen plek in het buitengewoon onderwijs in Antwerpen. Een groep ouders zijn de wanhoop nabij en stelden samen met de ouderraad Merlijn vzw (een opvang voor kinderen met bepaalde zorgbehoeften) een petitie op. Ze hebben hierbij een filmpje gemaakt van hun kinderen in een wachtzaal met de boodschap 'Wij zijn het wachten beu'. De ouders zijn dan ook van plan deze petitie door te sturen naar minister Ben Weyts.

Er wordt aangegeven dat de minister nu een onderzoek wil uitvoeren naar het plaatsgebrek in het buitengewoon onderwijs. Ive De Saeger, de papa van een kindje met een beperking, is geen voorstander van het plan: "Het is alsof je zou zeggen tegen iemand van wie het huis in brand staat, dat je eerst gaat onderzoeken wat de oorzaak van de brand precies is, voor je begint te blussen. Wij willen dat ons huis eerst wordt geblust." De ouders achter de petitie willen dat er plaatsen bijkomen, dat er effectief een oplossing wordt aangeboden. Nadien kunnen ze dan kijken naar de oorzaken van het plaatsgebrek.

Ook de ouders zouden er voordeel uit halen wanneer hun kind een plekje vindt binnen het buitengewoon onderwijs. Ouders zijn vaak genoodzaakt om minder te werken of moeten zelfs stoppen met werken om voor hun kinderen te zorgen. Het zoontje van Ive De Saeger bijvoorbeeld is lichamelijk al vijf jaar, maar mentaal is hij een jaar oud. Dat betekent dat hij constante verzorging nodig heeft, waaronder eten geven en hem verschonen. Dit is voor leraren in het regulier onderwijs niet haalbaar. Zijn ouders hebben dan ook al een jaar op voorhand een plekje binnen het buitengewoon onderwijs aangevraagd, maar helaas is ook dit kindje op de wachtlijst terecht gekomen.

Ik heb in een eerder blogbericht al eens aangehaald dat ik niet zo'n fan ben om jonge kinderen al meteen naar het buitengewoon onderwijs te sturen. Ik blijf nog steeds bij die mening: verwijzen we kinderen niet te snel door naar het BuO? Ik maak er me persoonlijk zorgen om dat leerlingen steeds vaker worden doorverwezen terwijl factoren zoals de coronapandemie een mogelijke invloed zouden hebben in de tekorten bij leerlingen. Gaan we kinderen zo niet stigmatiseren? Kleuters moeten sowieso op heel wat vlakken nog ontwikkelen en daarbij stel ik mezelf ook de vraag in hoeverre ze bij zo'n jonge kinderen alle mogelijke maatregelen kunnen doorlopen voordat ze merken dat redelijke aanpassingen niet voldoende zijn...

Maar er zijn natuurlijk wel problematieken, zoals bij het zoontje van Ive De Saeger, waarbij het al gauw duidelijk wordt dat het kind niet zal kunnen meedraaien binnen het regulier onderwijs. We kunnen namelijk niet van een leerkracht lager onderwijs die al zo veel te doen heeft ook nog eens verwachten dat hij/zij de leerlingen eten moet geven en hen moet verschonen.

Jammer genoeg zijn er veel te weinig plaatsen binnen het buitengewoon onderwijs om deze leerlingen op te vangen, en dit zorgt ook voor problemen op reguliere scholen. Toen ik nog toegepaste psychologie studeerde, deed ik stage binnen een middenschool. Hier zaten ontzettend veel leerlingen in de B-stroom die ofwel geen plek vonden in het BuO of waarvan de ouders niet wilden erkennen dat er een probleem was. Niet alleen was het voor deze leerlingen moeilijk om mee te draaien, dit zorgde er ook voor dat de B-stroom volzet raakte met leerlingen die niet op hun plaats zaten. Het gevolg hiervan was dat de echte 1B leerlingen ook geen plek meer vonden, waardoor hun lagere school hen toch een getuigschrift gaf en ze terechtkwamen in 1A. Ook deze leerlingen zaten niet op hun plaats en hadden verschillende moeilijkheden op school.

Ik kan mij trouwens ook nog een leerling met ASS herinneren die ontzettend veel moeilijkheden ervaarde: hij was non-verbaal, maakte heel moeilijk contact met anderen en reageerde zeer kwaad in situaties die hem niet aanstonden. Op een dag werd het hem te veel op school, en toen is hij gewoon weggelopen. Een leerkracht is achter hem aan gegaan tot aan het park, maar voordat iemand zelfs de tijd had om zijn ouders te bellen, kwam zijn vader uit het niets zijn zoon ophalen. Hij heeft deze jongen opnieuw afgezet aan de schoolpoort en is vertrokken voordat we de kans hadden om hem aan te spreken. Ik vond dit best schrijnend. Op inhoudelijk vlak raakte hij wel vrij vlot door de lesbundels heen, dus ook bij deze leerling was het duidelijk dat hij echt zou bloeien binnen het BuO.

Absoluut geen ideale situaties dus.

Er moeten dus zeker nieuwe plaatsen bijkomen. Ieder kind verdient het om zich op maximale wijze te kunnen ontplooien in een omgeving waar ze zich veilig kunnen voelen. Daarbij is het ook beter voor de leerlingen wanneer ze zich in een klas bevinden met getrainde professionals die zich aan hun noden kunnen aanpassen. Voor leraren is het gewoon niet praktisch om het lesgeven (met alles dat daarrond hoort) te combineren met de vaak zeer ingewikkelde noden die leerlingen met een beperking hebben. Hoewel het wel belangrijk is om te weten wat de oorzaken zijn voor dit grote tekort, moet er eerst ingegrepen worden om er zeker van te zijn dat alle kinderen een plekje kunnen vinden op een school waar ze zich goed voelen.

Bron: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/04/28/ouders-slaken-noodkreet-nadat-bijna-700-kinderen-geen-plek-hebbe/